Dex.Ro Mobile
REGLEMENTÁ, reglementez, vb. I. Tranz. A supune ceva unor norme sau unui regulament, a stabili raporturi legale, a legaliza; a pune în ordine, a aranja. – Din fr. réglementer. (Sursa: DEX '98 )

REGLEMENTÁ vb. I. tr. A stabili norme sau reguli, a supune unor norme; a aranja, a pune în ordine. [< fr. réglementer]. (Sursa: DN )

REGLEMENTÁ vb. tr. a stabili norme, reguli, a supune unor norme; a pune în ordine. (< fr. réglementer) (Sursa: MDN )

REGLEMENTÁ vb. 1. (JUR.) a legaliza, a legifera, (înv.) a legiui. (A ~ condițiile de ...) 2. a aranja, a orândui, a stabili, (rar) a regula, (înv.) a regularisi. (Și-a ~ situația neclară.) (Sursa: Sinonime )

reglementá vb. (sil. -gle-), ind. prez. 1 sg. reglementéz, 3 sg. și pl. reglementeáză (Sursa: Ortografic )

A REGLEMENTÁ ~éz tranz. A aduce în conformitate cu un regulament; a supune unor norme. ~ circulația rutieră. /<fr. réglementer (Sursa: NODEX )

Declinări/Conjugări
reglementa   verb tranzitiv infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a) reglementa reglementare reglementat reglementând singular plural
reglementea reglementați
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu) reglementez (să) reglementez reglementam reglementai reglementasem
a II-a (tu) reglementezi (să) reglementezi reglementai reglementași reglementaseși
a III-a (el, ea) reglementea (să) reglementeze reglementa reglementă reglementase
plural I (noi) reglementăm (să) reglementăm reglementam reglementarăm reglementaserăm, reglementasem*
a II-a (voi) reglementați (să) reglementați reglementați reglementarăți reglementaserăți, reglementaseți*
a III-a (ei, ele) reglementea (să) reglementeze reglementau reglementa reglementaseră
* Formă nerecomandată