POLISEMANTÍSM s. n. (Lingv.) Polisemie. – Din fr. polysémantisme. (Sursa: DEX '98 )
POLISEMANTÍSM n. v. POLISEMIE. /<fr. polysémantisme (Sursa: NODEX )
POLISEMANTÍSM s.n. Polisemie. [< fr. polysémantisme]. (Sursa: DN )
POLISEMANTÍSM s. n. polisemie. (< fr. polysémantisme) (Sursa: MDN )
POLISEMANTÍSM s. v. polisemie. (Sursa: Sinonime )
polisemantísm s. n. (Sursa: Ortografic )
| polisemantism substantiv neutru | nearticulat | articulat |
| nominativ-acuzativ | singular | polisemantism | polisemantismul |
| plural | — | — |
| genitiv-dativ | singular | polisemantism | polisemantismului |
| plural | — | — |
| vocativ | singular | — |
| plural | — |
