PANTOCLASTÍE s.f. Manie de a distruge totul; mania distrugerii. [Gen. -iei. / cf. it. pantoclastia]. (Sursa: DN )
PANTOCLASTÍE s. f. mania de a distruge totul. (< it. pantoclastia) (Sursa: MDN )
pantoclastíe s. f., g.-d. art. pantoclastíei (Sursa: Ortografic )
pantoclastie substantiv feminin | nearticulat | articulat |
nominativ-acuzativ | singular | pantoclastie | pantoclastia |
plural | pantoclastii | pantoclastiile |
genitiv-dativ | singular | pantoclastii | pantoclastiei |
plural | pantoclastii | pantoclastiilor |
vocativ | singular | pantoclastie, pantoclastio |
plural | pantoclastiilor |