OMISÍV, -Ă, omisivi, -e, adj. Cu omisiuni. – Din engl. omissive. (Sursa: DEX '98 )
OMISÍV, -Ă adj. Care constituie o omisiune; datorat unei omisiuni. [Cf. it. omissivo]. (Sursa: DN )
OMISÍV, -Ă adj. care constituie o omisiune; cu omisiuni. (< engl. omisive) (Sursa: MDN )
omisív adj. m., pl. omisívi; f. sg. omisívă,pl. omisíve (Sursa: Ortografic )
omisiv adjectiv | masculin | feminin |
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat |
nominativ-acuzativ | singular | omisiv | omisivul | omisivă | omisiva |
plural | omisivi | omisivii | omisive | omisivele |
genitiv-dativ | singular | omisiv | omisivului | omisive | omisivei |
plural | omisivi | omisivilor | omisive | omisivelor |
vocativ | singular | omisivule | omisivo |
plural | omisivilor | omisivelor |