MOGLÁN, moglani, s. m. (Reg.) Om mare, voinic și prost; om necioplit, bădăran. – Et. nec. (Sursa: DEX '98 )
moglán s. m. (sil. -glan), pl. mogláni (Sursa: Ortografic )
MOGLÁN ~i m. reg. Om necioplit; bădăran; mitocan; tolomac. /Orig. nec. (Sursa: NODEX )
| moglan substantiv masculin | nearticulat | articulat |
| nominativ-acuzativ | singular | moglan | moglanul |
| plural | moglani | moglanii |
| genitiv-dativ | singular | moglan | moglanului |
| plural | moglani | moglanilor |
| vocativ | singular | — |
| plural | — |
