Dex.Ro Mobile
IPOHÓNDRU, -Ă, ipohondri, -e, adj., s. m. și f. (Persoană) care suferă de ipohondrie. [Var.: ipocóndru, -ă adj., s. m. și f.] – Din fr. hypocondre. (Sursa: DEX '98 )

IPOHÓNDRU, -Ă adj., s.m. și f. (Suferind) de ipohondrie. [Var. ipocondru, -ă adj., s.m.f. / < fr. hipocondre]. (Sursa: DN )

IPOHÓNDRU, -Ă adj., s. m. f. (suferind) de ipohondrie. (< fr. hypocondre) (Sursa: MDN )

ipohóndru (ipohóndră), adj. – Care are o stare psihică morbidă caracterizată prin neliniște continuă. Fr. hypochondre, cu pronunțarea din ngr. – Der. ipohondrie (mr. ipuhondrie), s. f. (boală psihică morbidă, caracterizată prin neliniște continuă), din ngr. ὑποχονδρία (sec. XIX); ipohondriac, adj. (hipocondriac), din gr. ὐποχονδριαϰός (sec. XVIII). (Sursa: DER )

ipohóndru adj. m., s. m., art. ipohóndrul, pl. ipohóndri, art. ipohóndrii; f. sg. ipohóndră, pl. ipohóndre (Sursa: Ortografic )

IPOHÓNDRU ~ă (~i, ~e) și substantival (despre persoane) Care este bolnav de ipohondrie. /<fr. hypocondre (Sursa: NODEX )

Declinări/Conjugări
ipohondru   adjectiv masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular ipohondru ipohondrul ipohondră ipohondra
plural ipohondri ipohondrii ipohondre ipohondrele
genitiv-dativ singular ipohondru ipohondrului ipohondre ipohondrei
plural ipohondri ipohondrilor ipohondre ipohondrelor
vocativ singular
plural