HORNÁR, hornari, s. m. Coșar2 (1). – Horn + suf. -ar. (Sursa: DEX '98 )
HORNÁR s. v. coșar. (Sursa: Sinonime )
hornár s. m., pl. hornári (Sursa: Ortografic )
| hornar substantiv masculin | nearticulat | articulat |
| nominativ-acuzativ | singular | hornar | hornarul |
| plural | hornari | hornarii |
| genitiv-dativ | singular | hornar | hornarului |
| plural | hornari | hornarilor |
| vocativ | singular | — |
| plural | — |
