DOLÉNT, -Ă adj. (Rar) Plângăreț; tânguitor, trist, jalnic. [Cf. fr. dolent, it. dolente, lat. dolens]. (Sursa: DN )
DOLÉNT, -Ă adj. plângăreț; tânguitor, trist, jalnic. (< fr. dolent, lat. dolens) (Sursa: MDN )
dolént adj. m., pl. dolénți; f. sg. doléntă, pl. dolénte (Sursa: Ortografic )
dolent adjectiv | masculin | feminin |
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat |
nominativ-acuzativ | singular | dolent | dolentul | dolentă | dolenta |
plural | dolenți | dolenții | dolente | dolentele |
genitiv-dativ | singular | dolent | dolentului | dolente | dolentei |
plural | dolenți | dolenților | dolente | dolentelor |
vocativ | singular | — | — |
plural | — | — |