DISUASÍV, -Ă adj. (Despre argumente) Care determină schimbarea unei hotărâri. [< fr. dissuasif]. (Sursa: DN )
DISUASÍV, -Ă adj. (despre argumente) care face pe cineva să-și schimbe hotărârea. (< fr. dissuasif) (Sursa: MDN )
disuasív adj. m. (sil. -su-a-), pl. disuasívi; f. sg. disuasívă, pl. disuasíve (Sursa: Ortografic )
disuasiv adjectiv | masculin | feminin |
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat |
nominativ-acuzativ | singular | disuasiv | disuasivul | disuasivă | disuasiva |
plural | disuasivi | disuasivii | disuasive | disuasivele |
genitiv-dativ | singular | disuasiv | disuasivului | disuasive | disuasivei |
plural | disuasivi | disuasivilor | disuasive | disuasivelor |
vocativ | singular | disuasivule | disuasivo |
plural | disuasivilor | disuasivelor |