Dex.Ro Mobile
Vezi 3 expresii

DISCÓRDIE, discordii, s. f. Neînțelegere, dezbinare între oameni, colectivități etc.; disensiune, dezacord; p. ext. ceartă, vrajbă; dușmănie. – Din lat., it. discordia. Cf. fr. discorde. (Sursa: DEX '98 )

DISCÓRDIE s.f. Dezbinare, neînțelegere, dezacord; (p. ext.) vrajbă, ceartă. ◊ Mărul discordiei = subiect de ceartă. [Pron. -di-e, gen. -iei. / < lat., it. discordia, cf. fr. discorde]. (Sursa: DN )

DISCÓRDIE s. f. dezbinare, neînțelegere, dezacord; (p. ext.) vrajbă, ceartă. (< lat., it. discordia) (Sursa: MDN )

DISCÓRDIE s. 1. v. neînțelegere. 2. v. dușmănie. (Sursa: Sinonime )

Discordie ≠ armonie, concordie (Sursa: Antonime )

discórdie (discórdii), s. f. – Neînțelegere; ceartă; vrajbă. Lat. discordia (sec. XIX). – Der. discorda, vb., din fr. discorder; discordant, adj., din fr.; discordanță, s. f., din fr. discordance. Cf. dezacorda, vb.; dezacord, s. n., din fr. (Sursa: DER )

discórdie s. f. (sil. -di-e), art. discórdia (sil. -di-a), g.-d. art. discórdiei; pl. discórdii, art. discórdiile (sil. -di-i-) (Sursa: Ortografic )

DISCÓRDIE ~i f. Neînțelegere violentă între persoane; dezbinare. [Art. discordia; G.-D. discordiei; Sil. -di-e] /<lat., it. discordia (Sursa: NODEX )

Declinări/Conjugări
discordie   substantiv feminin nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular discordie discordia
plural discordii discordiile
genitiv-dativ singular discordii discordiei
plural discordii discordiilor
vocativ singular discordie, discordio
plural discordiilor