BRACÁJ s.n. (Tehn.) Bracare. [< fr. braquage]. (Sursa: DN )
BRACÁJ s. n. bracare. (< fr. braquage) (Sursa: MDN )
bracáj s. n., pl. bracáje (Sursa: Ortografic )
| bracaj substantiv neutru | nearticulat | articulat |
| nominativ-acuzativ | singular | bracaj | bracajul |
| plural | bracaje | bracajele |
| genitiv-dativ | singular | bracaj | bracajului |
| plural | bracaje | bracajelor |
| vocativ | singular | — |
| plural | — |
